فتنه هایی چون تاریکی شب نه نیرویی تواند با آن بستیزد و نه شکست خورد و بگریزد - چون شتر- مهارکرده و پالان نهاده روی به شما آرد و کشنده ی آن وی را به شتافتن وادارد و سوارش آن را براند تا آنجا که توان دارد.
فتنه جویان گروهی هستند شرور با آزار سخت - خونریز - و اندک رخت .مردمی با آنان جهاد کنند که در دیده متکبران خوارند و در روی زمین گمنام و بیمقدار و در آسمان شناخته و پدیدار.
----------------------------------------------------------------------------------
دانا کسی است که قدر خود را بشناسد ودر نادانی مرد این بس که پایه ی خویش را نشناسد.
از دشمن روی ترین مردمان بنده ای است که خدا او را به خود وا گذارد. تا از راه راست به یک سو شود.وبی راهنما گام بر دارد.
----------------------------------------------------------------------------------
ناتوانی آفت است و شکیبایی شجاعت و ناخواستن دنیا ثروت و پرهیزگاری سپری-نگهدار
----------------------------------------------------------------------------------
ناتوانترین مردم کسی است که نیروی بدست آوردن دوستان ندارد و ناتوانتر از او کسی بود که دوستی بدست آرد و اورا ضایع گذارد.
----------------------------------------------------------------------------------
پسر آدم ؟ چون دیدی پروردگارت پی در پی نعمتهای خود به تو می رساند و تو او را
نافرمانی می کنی از او بترس.
---------------------------------------------------------------------------------
- مال مایه شهوتهاست .
- چون خرد کمال گیرد- گفتار نقصان پذیرد.
- حکمت گمشده ی مومن است . حکمت را فرا گیر هر چند از منافقان باشد.
- دو تن بخاطر من تباه شدند دوستی که اندازه نگاه نداشت و دشمنی که بغض مرا در دل کاشت.
- دنیا همچون مار است سودن آن نرم و هموار و درون آن زهر مرگبار . فریفته ی نادان
دوستی آن پذیرد و خردمند دانا از آن دوری گیرد.
- روزی را با دادن صدقه فرود آرید.
- اندوه خوردن نیمِ (نصف ) کهنسال شدن است.
- ایمان خود را با صدقه نگاهدارید و مال هاتان را با زکات دادن و موج های بلا را با دعا برانید.
- هر که خودرای گردید به هلاکت رسید و هر که با مردمان رای بر انداخت خود را در خرد آنان شریک ساخت.
- دست از گناه براداشتن آسانتر تا روی به توبه داشتن .
- آنکه با حق بستیزد خون خود بریزد.
- آنکه نخست دست به ستم گشاید فردا پشت دست خاید.
- با هر آدمی دو فرشته است که او را می پایند و چون قدر الهی رسد بدان واگذارش نمایند و مدت زندگانی که برای انسان است چون سپری وی را نگهبان است .
- وفرمود : آنکه حساب نفس خود کرد – سود برد. و آنکه از آن غافل ماند زیان دید .و هر که ترسید ایمن شد. و هر که پند گرفت بینا گردید . و آنکه بینا شد – فهمید. و آنکه فهمید دانش ورزید .
- جدال - تدبیر را ویران کند .
- ستم راندن بر بندگان بدترین توشه است برای آن جهان.
- از خدا بترس هر چند ترسی اندک بود. و میان خود و خدا پرده ای بنه هر چند تنگ بود.
- تند خویی دیوانگی است چرا که تندخو پشیمان شود و اگر پشیمان نشد دیوانگی او استوار بود.
از کلمات قصار مولا امیر المومنین حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام